Σημάδια ζωής
Το 1968 ο Werner Herzog, ένας φοβερός άνθρωπος, κυκλοφόρησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, και την πρώτη που τον έκανε ευρύτερα γνωστό στο χώρο του κινηματογράφου και των τεχνών, με τίτλο Signs Of Life (Σημάδια Ζωής). Ήταν τότε 26 χρονών.
Κάποια στιγμή τον περασμένο Απρίλιο, στα 79 του πλέον, συνάντησε τον Michael LaPointe, μίλησαν για τέσσερις ώρες και το αποτέλεσμα ήταν μια συνέντευξη για τον New Yorker. Βασικό αντικείμενο οι ασχολίες του κατά τη διάρκεια της απομόνωσης των lockdown τα περασμένα δύο χρόνια όπου κατάφερε να γυρίσει δύο ταινίες και να γράψει δύο βιβλία, τα πρώτα που έγραψε ποτέ.
Το ένα βιβλίο αφορά τον Hiroo Onoda, ένα Ιάπωνα στρατιώτη ο οποίος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκε σε ένα νησί των Φιλιππινών και κυνηγημένος από τους Αμερικάνους κρύφτηκε στη ζούγκλα και έμεινε εκεί μόνος του για 30 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου. Πίστευε πως η μάχη συνεχίζεται, περίμενε κάποιον να έρθει να τον σώσει, δεν πίστεψε ποτέ και πολέμησε αυτούς που του είπαν την αλήθεια, ανάμεσά τους και Ιαπωνικές αποστολές.
Το άλλο βιβλίο που έγραψε ο Herzog είναι μια απόπειρα απομνημονευμάτων αν και ο ίδιος το περιγράφει ως ένα βιβλίο που μιλάει για τον τον τρόπο με τον οποίο γεννιούνται οι ιδέες. Κάπου εκεί έφερε ένα παράδειγμα που χρησιμοποιεί συχνά.
Κάποια στιγμή το 1959, στα 17 του, είχε βρεθεί σε ένα νησί και εξερευνούσε τις οροσειρές του πάνω σε ένα γάιδαρο. Ξαφνικά αντίκρυσε ένα θέαμα που τον άφησε εμβρόντητο. Ήταν τέτοια η έκπληξή του που νόμιζε πως έχασε τα λογικά του. Ήξερε πως μοιάζει η τρέλα γιατί ο παππούς του αντιμετώπιζε πολύ σοβαρό πρόβλημα και έτσι για λίγο πίστεψε πως ήρθε η σειρά του. Βρισκόταν στην Κρήτη και αυτό που έβλεπε από ψηλά ήταν οι «χιλιάδες ανεμόμυλοι» στο Οροπέδιο Λασιθίου. Όταν συνήλθε, κατέβηκε με το γάιδαρο στην πεδιάδα και είδε από κοντά αυτό που του έμοιαζε αδύνατο να είναι αληθινό. Ήταν σίγουρος πως κάποια στιγμή θα επέστρεφε για να κινηματογραφήσει αυτό που είδε και να το κάνει ταινία. Το έκανε λίγα χρόνια μετά.
Αυτή ήταν τελικά η πρώτη του ταινία, στην οποία τα γυμνά ελληνικά τοπία έγιναν το εργαλείο για να μιλήσει για το πως η ατέλειωτη ανία της επαρχίας, η έλλειψη ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων και μια κενή ζωή μπορεί να μετατρέψει ένα άνθρωπο σε κτήνος, στην τρέλα και την αυτοκαταστροφή. Κι αυτή η εικόνα του Οροπεδίου που έμεινε στη μνήμη του ήταν τελικά ήταν ένας τρόπος να γεννηθεί μια άλλη ιδέα που κατέληξε να έχει μια πολύ διαφορετική μορφή.
Ποιος μπορεί να ξέρει λοιπόν τι μορφή μπορεί μπορεί να πάρουν οι αναμνήσεις που θα δημιουργηθούν μετά από μια πτήση με αερόστατο από την ίδια πεδιάδα του Οροπεδίου;
Werner Herzog Has Never Liked Introspection [The New Yorker]
Ακολουθούν οι πραγματικά σπάνιες εικόνες που κατέγραψε:
Δυστυχώς, πόλεμος.
Το να περιγράφει κανείς την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ως «ιστορική» είναι σίγουρα ένας τρόπος να βλέπει κανείς τα πράγματα, και βέβαια υπάρχουν οι λόγοι που υποστηρίζουν αυτή την οπτική. Ακόμα πιο σίγουρο όμως είναι το γεγονός ότι η επίσκεψη αυτή δεν ήταν εθιμοτυπική. Ο Μητσοτάκης δεν πήγε για καφέ στο Λευκό Οίκο, ούτε τον υποδέχθηκαν με χειροκροτήματα για να τιμήσουν συμβολικά κάποιο μεγάλο του επίτευγμα. Η «ιστορικότητα» τελικά είναι μόνο μια όψη των πραγμάτων και όχι η ουσία τους.
Η ουσία δεν βρίσκεται επίσης στις όποιες συμφωνίες έγιναν ή θα γίνουν, ούτε και στις δηλώσεις ή τις κινήσεις που έγιναν και θα γίνουν από πλευράς Τουρκίας, ούτε και στο χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας που παρουσιάστηκε. Δεν υπήρχε ο λόγος μιας επίσκεψης για να συμβεί ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός κλήθηκε στις ΗΠΑ και χειροκροτήθηκε στο Κογκρέσο ως ένας εκπρόσωπος μιας χώρας που διάλεξε (ξεκάθαρη) πλευρά στον πόλεμο που κήρυξε η Ρωσία και ταυτόχρονα μιας χώρας που εκ των πραγμάτων ίσως αναγκαστεί να διαχειριστεί υπαρξιακά της ζητήματα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η θερμή υποδοχή Μητσοτάκη τελικά λειτουργεί ως ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Προς την Ρωσία, προς την Τουρκία, προς τα Βαλκάνια, προς όλη την Ευρώπη, και βέβαια προς την ίδια την Αμερικανική ηγεσία και τον πρόεδρο Μπάιντεν από τον οποίο στο εσωτερικό της χώρας του υπάρχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις.
Επειδή η ελληνική κοινή γνώμη δεν ενδιαφέρεται, κι επειδή η Ρωσία έχει βρει τοίχο στην Ουκρανία, δε σημαίνει πως ο πόλεμος δεν τελείωσε. Απλώς μεταμορφώνεται.
Πράγματα που μπορεί να συναντήσει κανείς εντελώς τυχαία περιδιαβαίνοντας την Κρήτη
Κάψα
Μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική έρευνα παρουσίασε πριν από λίγες μέρες η οργάνωση της WWF στην Ελλάδα με αντικείμενο τις δασικές πυρκαγιές στη χώρα μας και κυρίως το μοντέλο και τους πόρους αντιπυρικής προστασίας.
Το 2021 ήταν η δεύτερη χειρότερη χρονιά σε σχέση με τις εκτάσεις που κάηκαν την τελευταία 20ετία, κανείς δεν θέλει να ζήσει το περσινό καλοκαίρι, πως όμως μπορούν να μειωθούν οι πιθανότητες για να συμβεί αυτό;
Οι διαπιστώσεις της έρευνας είναι σαφής:
Την περίοδο 2016-2020, το 83,95% των συνολικών κρατικών πόρων κατευθύνεται προς την καταστολή και μόλις το 16,05% προς την πρόληψη
Η απορρόφηση των διαθέσιμων ευρωπαϊκών πόρων με το ζόρι ξεπερνά το 50% ενώ η σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία των Δήμων και Περιφερειών της χώρας απλά δεν ενδιαφέρονται να διεκδικήσουν ποσά για τέτοια έργα από το πρόγραμμα Αντώνης Τρίτσης.
Τα συμπεράσματα της έρευνας εδώ.
Το σχέδιο αντιπυρικής προστασίας για το φετινό καλοκαίρι που παρουσιάστηκε επίσης αυτή την εβδομάδα εδώ.
λινκς
Η Κρήτη συνδημιουργεί το ψηφιακό άβαταρ της Γης [link]
Σαρλ Μισέλ: Εισηγείται τη δημιουργία «ευρωπαϊκής γεωπολιτικής κοινότητας» [link]
OHE για την κλιματική αλλαγή: Η θερμοκρασία των ωκεανών είναι υψηλότερη από ποτέ [link]
Πώς στήνεται το «ρωσικό κόμμα» στην Ελλάδα [link]
Οι «φωτογράφοι» της μαύρης τρύπας: «Ηταν σαν να ψάχναμε ένα CD στην επιφάνεια της Σελήνης» [link]
Η στήριξη της ΚAΠ προς τους αγρότες του «καναπέ» επηρεάζει αρνητικά τις αγροτικές κοινότητες [link]
Η επωφελής αναθέρμανση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων [link]
ΠΟΥ: Καμία πρόοδος από το 2019 για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση πανδημιών [link]
Για το χαμόγελο του παιδιού
Ένα ακόμα λινκ, απλά για μεγαλύτερη έμφαση. Ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο και μια εξίσου ενδιαφέρουσα συζήτηση για όσα έγιναν αυτή την εβδομάδα με το υποτιθέμενο κλείσιμο της δομής του «Χαμόγελου του Παιδιού» και την σχετική κυβερνητική απόφαση.
Για τα δέντρα και για τις σημαίες και για τα σπίτια και για τα μουσεία της πόλης
Θα ασχοληθούμε περισσότερο την εβδομάδα που ακολουθεί.
8 Οκτωβρίου 2023
Δεν ξέρω αν το μάθατε αλλά του χρόνου θα έχουμε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Κάτι πήρε τ’ αυτί μας τις τελευταίες μέρες από παλιούς και νέους…
period.
Το ισπανικό υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε αυτή την εβδομάδα σχέδιο νόμου που δίνει στις εργαζόμενες το δικαίωμα να λαμβάνουν αναρρωτική άδεια λόγω των έντονων πόνων περιόδου. Η έγκριση της νομοθεσίας θα καταστήσει την Ισπανία την πρώτη χώρα στην Ευρώπη που θεσπίζει έναν τέτοιο νόμο. Οι γυναίκες στην Ισπανία θα έχουν το δικαίωμα να μένουν στο σπίτι για όσο διαρκούν οι πόνοι περιόδου. Το εκτιμώμενο ετήσιο κόστος των 23,8 εκατομμυρίων ευρώ θα καλυφθεί από το κράτος. Απαιτείται γνωμάτευση γιατρού για να δίδεται μια τέτοια άδεια από την εργασία.
Μια εικόνα
Για περισσότερες εικόνες ελάτε απ’ το Instagram ή κι απ’ το Facebook.
Vangelis: Eργασία για το Σαββατοκύριακο
Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου ήταν ένας πραγματικά σπάνιος μουσικός με ένα επικών διαστάσεων όραμα και έργο, και μια διεθνή πορεία που για τους περισσότερους δεν είναι καν ένα άπιαστο όνειρο. Ήταν κάτι περισσότερο.
Μια λίστα για να ακούσετε ολόκληρη τη δισκογραφία του μπορείτε να βρείτε εδώ, όμως το #kouragio δεν θα μπει στη διαδικασία επιλογής και απλά θα υπενθυμίσουμε τα απολύτως απαραίτητα.
Για εισαγωγή αυτό εδώ το βίντεο με μια όψη του ποντιακού πυρρίχιου (από το αρχείο της ΕΡΤ), στη συνέχεια το ασύλληπτο 666 με τους Aphrodite’s Child, και ως υποχρεωτική εργασία για το ΣΚ το soundtrack του Blade Runner, μια από τις πιο σημαντικές και καθοριστικές στιγμές ταυτόχρονα της ηλεκτρονικής μουσικής και συνολικά του κινηματογραφικού είδος της επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία διαθέσιμη στο Netfllix, ακολουθεί η σκηνή έναρξης.
Επιδόρπιο
Unfair, το ξέρω, αλλά συνεχίζω. Στην παραπάνω φωτογραφία μπορούμε να διακρίνουμε διάφορα πράγματα. Το δικό μου αγαπημένο είναι τα κόκκινα μαλλιά, αλλά τώρα θα ασχοληθούμε μ’ αυτό το σκούρο βρακάκι.
Πρόκειται για το πρώτο εσώρουχο που πριν λίγες μέρες πήρε άδεια από τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA) με σκοπό να χρησιμοποιείται ως μέσο πρόληψης σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών κατά τη διάρκεια του στοματικού σεξ.
Κυκλοφορούν από μια εταιρεία που λέγεται Lorals και όπως λέει μια πελάτισσα στους New York Times η υφή τους είναι παρόμοια με αυτή του ανθρώπινου δέρματος και τα εσώρουχα με γεύση βανίλια που αγόρασε ήταν πολύ ευχάριστα, σα να τρως ένα μπισκότο.
Αυτά για σήμερα, τα υπόλοιπα το πρωί του Σαββάτου στις 10 στο Ράδιο Λασίθι 92,3.
#kouragio